ვასილ ზურაბის ძე ბაკურაძე დაიბადა 1886 (?) წელს, ქუთაისის გუბერნიის ქუთაისის მაზრის დაბა ჭიათურაში; ეროვნებით ქართველი.

დაამთავრა ორკლასიანი სამრევლო სკოლა.

1900-იანი წლების მიჯნაზე სწავლობდა ტფილისის სასულიერო სემინარიაში (?).

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის წევრი.

თანამშრომლობდა პრესაში ფსევდონიმებით - „ვ. სიდოშვილი“ და „ვან-დერ-ბარ“.

1910 წლისათვის პოლიტიკური საბაბით გადასახლებული იყო ტომსკის გუბერნიაში.

1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის სიით.

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაციის შემდეგ დარჩა საქართველოში და პოლიტიკურ საქმიანობას ჩამოშორდა.

1925 წლისათვის, რამდენადაც დოკუმენტური წყარო გვიჩვენებს, ვასილ ბაკურაძე ცხოვრობდა საფრანგეთში, პარიზში, პოლიტიკურ ემიგრაციაში.

შემდგომი ბედი უცნობია.

წყაროები:

საქართველოს ეროვნული არქივი, ცენტრალური საისტორიო არქივი, ფონდი #1836, ანაწერი #1, საქმე #108; საქმე #109; ფონდი #1833, ანაწერი #1, საქმე #155; საქმე #157; საქმე #187; საქმე #1382.

სოსო ჯუღაშვლი-სტალინი (მოგონება), ვ. ბაკურაძე, დროშა, #9, 2 მარტი, 1924 წ. საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა.

ევ. სიდოშვილი (ბაკურაძე), თბილისს... (რვეულიდან <<Le coeur tendre>>), ახალი საქართველო (გაზეთი) #18, 20 იანვარი 1926, პარიზი. გვ. 3.